Wykazy

    Wykazy

    {jgxgal folder:=[images/stories/wloclawek] cols:=[5]}Największa w Polsce elektrownia wodna na rzekach nizinnych - na stopniu wodnym Włocławek, o mocy 162 MW. Elektrownia pracuje w systemie interwencyjno - szczytowym.
    Opis elektrowni dostępny jest pod adresem http://www.ew.wloclawek.pl

    {jgxgal folder:=[images/stories/wierzyca] cols:=[5]}Najstarszą elektrownią wodną na Wierzycy są Czarnocińskie Piece, powstałe w 1906 roku jako inwestycja miasta Skarszewy. Niwelację rzeki wykonali w 1905 roku Meyerowie z Gdańska. Siłownia miała pracować na potrzeby miasta Skarszewy i okolicznych majątków. W 1906 r. Wydział Powiatowy w Kościerzynie udzielił pozwolenia na budowę i piętrzenie wód rzeki Wierzycy do rzędnej 99,210 m npm, co pozwoliło na uzyskanie 2,30 m spadu użytecznego. 13 lat później, 13. grudnia 1919 roku, Bezirksausschuss w Gdańsku wydał pozwolenie na zwiększenie piętrzenia o 1,2 m, tj. do rzędnej 100,410 m npm, co umożliwiło zainstalowanie dwóch pionowych turbin Francisa o mocy 162 i 82 KM. W latach pięćdziesiątych zlikwidowano obie turbiny Francisa, mniejszą komorę turbinową zamknięto,w większej natomiast, po zmianie kształtu rury ssącej, zainstalowano turbinę Kapłana, co pozwoliło osiągnąć moc 136 kW przy przełyku 6,0 m /s. Pozostałe elektrownie Wierzycy powstały w miejscu istniejących młynów. Stocki Młyn w 1908 roku jako inwestycja Elektrowni Obwodowych Pomorze Sp. z o.o., Owidz w 1910 roku, a Kolincz w 1912 roku - te wybudował możny ród Wiechertów, który inwestował na środkowej Wierzycy.

    {jgxgal folder:=[images/stories/slupia-strzegomino] cols:=[5]}Stopień wybudowano w początku lat 20-tych XX wieku. W skład stopnia wchodzą następujące obiekty budowlane : - zapora ziemna z budowlami upustowymi, zlokalizowana w kilometrze 59,0 rzeki. W korpus zapory wbudowano spust denny i przelew powierzchniowy. Maksymalna wysokość zapory 12,3 m. Korpus zapory wykonano z gruntów przepuszczalnych. Uszczelnienie stanowi ekran z gliny umieszczony prz odwodnej skarpie. Drogę filtracji wydłuża ścianka szczelna w podłożu. Spust denny betonowy z drewnianą zasuwą umożliwiającą jego zamykanie i regulację przepływu. Po lewej stronie, w pobliżu zbocza doliny wykonano kaskadowy upust powierzchniowy o dwóch przęsłach zamykanych drewnianymi zasuwami. - kanał derywacyjny długości 960 m, częściowo w nasypie. Na wlocie do kanału wybudowano dwuprzęsłowy jaz, bez stałego progu, z zamknięciami o konstrukcji drewnianej, zwany potocznie bramą wodną. Jaz umożliwia odcięcie dopływu do kanału na czas jego remontu lub w przypadku zagrożenia stateczności elektrowni. - elektrownia wodna z budynkiem osadzonym w nasypie stanowiącym obwałowanie końcówki kanału. Budynek zblokowany z ujęciem wody. Wyposażenie technologiczne stanowią trzy bliźniacze turbiny Francisa. Komory wylotowe w formie monolitycznej konstrukcji betonowej. Zdjęcia i opis pochodzą ze strony Ośrodka Technicznej Kontroli Zapór.

    © 2024 TEW. All Rights Reserved.