Wykazy

    Wykazy

    {jgxgal folder:=[images/stories/zelkowo] cols:=[5]}Elektrownia wodna Żelkowo jest największą z elektrowni na Łupawie. Zlokalizowana w 31 kilometrze rzeki Łupawy, pomiędzy elektrowniami Drzeżewo i Smołdzino. Została wybudowana w latach 1907 - 1909. Poważnie zniszczona w czasie II wojny światowej, została odbudowana i ponownie uruchomiona w 1954 roku. Budowle piętrzące i upustowe (jaz ze stałym przelewem, jaz z zamknięciami ruchomymi i jaz na wlocie do kanału roboczego) zlokalizowano w 35 kilometrze rzeki. Woda do elektrowni jest doprowadzana kanałem derywacyjnym długości 2,9 km. Doprowadzenie wody kanałem pozwala na uzyskanie spadu o wartości 6,0 m. Elektrownię wyposażono w dwie turbiny Francisa o osi poziomej. Przełyk każdej z turbin wynosi 5,3 m3/s a moc elektrowni 382 kWh. Roczną produkcję szacuje się na 2,3 MWh.Zdjęcia i opis pochodzą ze strony Ośrodka Technicznej Kontroli Zapór.

    {jgxgal folder:=[images/stories/smoldzino] cols:=[5]}Elektrownia wodna Smołdzino jest najniżej położoną elektrownią na Łupawie. Brak dokumentów źródłowych potwierdzających datę budowy obiektów stopnia. Z informacji zebranych w terenie wynika, że stopień wybudowano w końcu XVI wieku. Pierwotnie budowle hydrotechniczne służyły do piętrzenia wody dla napędu istniejącego tu wcześniej tartaku i młyna. Po likwidacji młyna w latach 50-tych ubiegłego stulecia budowle piętrzące przejął Powiatowy Inspektorat Wodnych Melioracji w Słupsku i korzystał z nich do piętrzenia wody dla nawodnień użytków rolnych. Od 1971 roku właścicielem był Zakład Energetyczny Słupsk. W skład stopnia wchodzą : położony na prawym brzegu rzeki budynek elektrowni wodnej, Betonowy jaz czteroprzęsłowy ze stałym progiem i ruchomymi zamknięciami i betonowy jaz dwuprzęsłowy przyległy do lewego brzegu rzeki. Pomiędzy jazami usytuowana jest naturalna wyspa istniejąca przed budową elektrowni w korycie rzeki. Część podziemna elektrowni wykonana w formie monolitycznej konstrukcji betonowej mieści komory wlotowe i rury ssące 2 turbin. Konstrukcja ścian w części nadziemnej murowana z cegły ceramicznej. Wyposażenie elektrowni stanowią dwie turbiny Francisa. Jedna zbudowana w 1935 r przez niemiecką firmę Megerwek o przełyku 4,0 m3/s i mocy 64 kW. Druga turbina, wyprodukowana w Zakładach Mechanicznych w Radomsku, została zainstalowana w trakcie odbudowy elektrowni w 1957 roku. Jej przełyk wynosi 8,25 m3/s a moc 136 kW. Obok elektrowni istnieje czteroprzęsłowy betonowy jaz ze stałym progiem i ruchomymi zamknięciami zasuwowymi. W odnodze rzeki, za wyspą, wybudowano dwuprzęsłowy jaz, zwiększający przepustowość stopnia. W prawym przęśle jazu zainstalowano stalowy lewar, uruchomiany samoczynnie po przekroczeniu dopuszczalnego poziomu piętrzenia.Zdjęcia i opis pochodzą ze strony Ośrodka Technicznej Kontroli Zapór.

    {jgxgal folder:=[images/stories/poganice] cols:=[5]}Elektrownia wodna Poganice została zlokalizowana w kilometrze 54,4 rzeki, bezpośrednio poniżej mostu drogowego w ciągu drogi Gdańsk Słupsk. Elektrownia wykorzystuje piętrzenie wybudowane dla potrzeb istniejącego tam wcześniej Młyna, którego budynek po adaptacji pełni teraz funkcje hotelowo gastronomiczne. Elektrownia usytuowana na prawym brzegu rzeki, składa się z betonowej części hydrotechniczno budowlanej mieszczącej komorę wlotową i rurę ssącą turbiny i murowanej części nadziemnej z pomieszczeniem maszynowni, dyżurki i rozdzielni. Wyposażenie elektrowni stanowi turbina Francisa o maksymalnym przełyku 4,64 m3/s. Moc turbiny według metryki wynosi 102 KM. Turbina napędza generator synchroniczny trójfazowy o mocy 64 kW. Roczna produkcja energii, przy spadzie około 2 m wynosi 430 tys. kWh. Obok elektrowni wybudowano siedmioprzęsłowy betonowy jaz ze stałym progiem i ruchomymi zamknięciami w postaci stalowych zasuw płaskichZdjęcia i opis pochodzą ze strony Ośrodka Technicznej Kontroli Zapór.

    © 2024 TEW. All Rights Reserved.